Whatever Shines Should be Observed: [Quicquid Nitet Notandum]

خوب است که هزاره جدید را با نگاه کردن به گذشته و همچنین به جلو علامت گذاری کنیم. هرآنچه که می درخشد باید مشاهده شود به قرن نوزدهم می رسد تا دستاوردهای پنج زن برجسته را تجلیل کند که چهار نفر از آنها در ایرلند به دنیا آمدند و پنجمین در خانواده ای ایرلندی ازدواج کرد که کمک های پیشگامانه ای در عکاسی و میکروسکوپ داشتند. ، نجوم و اخترفیزیک.
زنان معرفی شده از خانواده های اشرافی یا حرفه ای بودند. از این رو، در نگاه اول، امتیازات مادی بسیاری در میان همتایان خود داشتند. در طبقه اشراف اغلب اشتیاق زیادی به یادگیری وجود داشت و عمارت هایی که این خانواده ها در آن زندگی می کردند حاوی کتابخانه ها، تجهیزات فنی (میکروسکوپ و تلسکوپ) و مجموعه هایی از دنیای طبیعت بود. خانواده‌های حرفه‌ای ساده‌تر آن زمان سرشار از کتاب بودند، در حالی که فعالیت‌هایی مانند مشاهده ستارگان، جمع‌آوری گیاهان و غیره معمولاً بخشی جدایی‌ناپذیر از آموزش کودکان را تشکیل می‌داد.
برای متعادل کردن این موضوع، این فلسفه غالب بود که پسرها می‌توانستند، علاوه بر دروس پایه، ریاضیات، مکانیک، فیزیک، شیمی و زبان‌های کلاسیک بیاموزند، در حالی که دختران به موضوعات «مودبانه» مانند موسیقی و سوزن دوزی هدایت می‌شدند. این ترتیب به پسران اجازه می داد در صورت تمایل به دانشگاه پیشرفت کنند، جایی که طیف وسیعی از انتخاب های شغلی جالب (از جمله علوم و مهندسی) برای آنها باز بود. از سوی دیگر، دختران معمولاً تحصیلات خود را در خانه می‌گذراندند، اغلب زیر نظر فرمانداری که خودش هیچ ارتباط جدی با موضوعات علمی یا فنی نداشت. به ویژه، پیشرفت به دانشگاه در بیشتر قرن نوزدهم یک گزینه برای زنان نبود و دسترسی به کتابخانه ها و مؤسسات علمی نیز ممنوع بود.
اگرچه آن دسته از زنان با پیشینه اشرافی و حرفه ای در موقعیت ممتاز مادی قرار داشتند و این فرصت را داشتند که از طریق فعالیت های دوستان و بستگان مرد خود ببینند که چگونه زندگی علمی حرفه ای می گذرد، تا از جایگاه خود در جامعه به پیشرفت برسند. حرفه ها نیاز به عزم بسیار خاصی داشتند. اولاً، آنها باید دانش علمی و فنی و همچنین روش آزمایشگاهی لازم را بدون مزیت آموزش رسمی کسب می کردند. سپس، علیرغم مشکلات خاص حضور در انتشار کتب یا مقالات علمی توسط یک زن، لازم بود در یک زمینه خاص، جایگاهی ایجاد شود. هیچ راه آسانی برای رسیدن به علم، یا حتی مسیر فرسوده ای وجود نداشت. دستیابی به شناخت یک فعالیت پیشگامانه بدون قوانین اساسی قابل تشخیص بود.
با نگاهی به تاریخ، می‌دانیم که تلاش‌های قهرمانانه زنان در این جلد برای غلبه بر محدودیت‌های اجتماعی که آنها را از یادگیری و مشارکت در موضوعات علمی و فنی بازمی‌داشت، نتیجه‌ای بر یک بوم بسیار گسترده تر علاوه بر آنچه که هر یک از آنها به طور حرفه ای به دست آوردند، در درون جامعه به فرسایش تدریجی آن موانعی که در برابر مشارکت زنان در زندگی آکادمیک ایجاد شده بود، کمک کردند و از این طریق به اجازه دادن به مکان های دانشگاهی و فرصت های حرفه ای کمک کردند تا به تدریج در دسترس عموم قرار گیرند. این یک افتخار است که به زنان شگفت انگیز قرن نوزدهم که در اینجا شرح داده شده است، به خاطر کمکی که به زنان امروز ارائه داده اند، تشکر کنیم. شعار معروف ویلیام هرشل quicquid nitet notandum (هر چیزی که می درخشد باید رعایت شود) به شیوه ای خاص در مورد کیفیت درخشان زندگی فردی آنها و کسانی از ما که در حال حاضر درخشش آنها را مشاهده می کنیم، اعمال می شود. اکنون منتظر بمانید تا در بال‌های قرن‌های آینده روی صحنه ظاهر شوند، هر کدام با نورشان کمی جلوتر را ببینند.

It is good to mark the new Millennium by looking back as well as forward. Whatever Shines Should Be Observed looks to the nineteenth century to celebrate the achievements of five distinguished women, four of whom were born in Ireland while the fifth married into an Irish family, who made pioneering contributions to photography, microscopy, astronomy and astrophysics.
The women featured came from either aristocratic or professional families. Thus, at first sight, they had many material advantages among their peers. In the ranks of the aristocracy there was often a great passion for learning, and the mansions in which these families lived contained libraries, technical equipment (microscopes and telescopes) and collections from the world of nature. More modest professional households of the time were rich in books, while activities such as observing the stars, collecting plants etc. typically formed an integral part of the children's education.
To balance this it was the prevailing philosophy that boys could learn, in addition to basic subjects, mathematics, mechanics, physics, chemistry and classical languages, while girls were channelled into 'polite' subjects like music and needlework. This arrangement allowed boys to progress to University should they so wish, where a range of interesting career choices (including science and engineering) was open to them. Girls, on the other hand, usually received their education at home, often under the tutelage of a governess who would not herself had had any serious contact with scientific or technical subjects. In particular, progress to University was not during most of the nineteenth century an option for women, and access to scientific libraries and institutions was also prohibited.
Although those women with aristocratic and professional backgrounds were in a materially privileged position and had an opportunity to 'see' through the activities of their male friends and relatives how professional scientific life was lived, to progress from their places in society to the professions required very special determination. Firstly, they had to individually acquire scientific and technical knowledge, as well as necessary laboratory methodology, without the advantage of formal training. Then, it was necessary to carve out a niche in a particular field, despite the special difficulties attending the publication of scientific books or articles by a woman. There was no easy road to science, or even any well worn track. To achieve recognition was a pioneering activity without discernible ground rules.
With the hindsight of history, we recognise that the heroic efforts which the women featured in this volume made to overcome the social constraints that held them back from learning about, and participating in, scientific and technical subjects, had a consequence on a much broader canvas. In addition to what they each achieved professionally they contributed within society to a gradual erosion of those barriers raised against the participation of women in academic life, thereby assisting in allowing University places and professional opportunities to gradually become generally available. It is a privilege to salute and thank the wonderful women of the nineteenth century herein described for what they have contributed to the women of today. William Herschel's famous motto quicquid nitet notandum (whatever shines should be observed) applies in a particular way to the luminous quality of their individual lives, and those of us who presently observe their shining, as well as those who now wait in the wings of the coming centuries to emerge upon the scene, can each see a little further by their light.